Sixers – Celtics 118:115

Klasyk wschodniego wybrzeża, Sixers – Celtics, mecz pełen podtekstów, historii i niewyrównanych porachunków. Dla kibiców z Philadelphii chyba nie ma ważniejszych spotkań niż te przeciwko „koniczynom”. W ostatnich latach niestety, to dzisiejsi przyjezdni zdecydowanie byli górą, wygrywając 21 z ostatnich 24 spotkań. Oczywiście drużyna z Miasta Braterskiej Miłości była długo w przebudowie i poważne granie wróciło tutaj dopiero sezon – dwa sezony temu, ale nawet teraz można dalej mówić o kompleksach. Styl drużyny Bostonu wyraźnie nie leży Szóstkom, czego efektem była wyraźna porażka w zeszłorocznych playoffach, ale również w spotkaniach w tym sezonie. Trzeba jednak zaznaczyć, że od momentu powstania „Wielkiej piątki”, obie drużyny jeszcze się ze sobą nie mierzyły. Czy czeka nas w takim razie nowe otwarcie i zupełnie inny rozdział tej wieloletniej rywalizacji?

Obie drużyny rozpoczynały mecz w praktycznie optymalnych zestawieniach, goście nie mogli skorzystać jedynie z Gordona Haywarda. Pomimo tego, lepiej weszli w spotkanie, dzięki twardej obronie i kilu zbiórkom w ataku. Gra gospodarzy mimo kilku punktowej straty mogła się podobać, atakowali drużynowo, a na ich twarzach rysowała się powaga i skupienie. Przyniosło to efekty już w połowie pierwszej kwarty, gdy  po przerwie wziętej przez trenera Browna udało się doprowadzić do remisu po 19. Niestety wejście zmienników pokazało wyraźnie kto dysponuje lepszą ławką, efektem tego było zakończenie pierwszej ćwiartki wynikiem 30:39 dla Bostonu, głównie przez proste indywidualne błędy i brak pomysłu na zatrzymanie Irvinga, który grając pełne 12 minut miał już na koncie 16 oczek.

Każdy musi jednak kiedyś złapać oddech i początek drugiej kwarty Kyrie oglądał z ławki. Na parkiecie za to zaczęli błyszczeć Embiid i Harford, przewaga Celtics nie chciała jednak stopnieć i cały czas utrzymywała się w okolicy dziecięciu punktów. Gospodarze dali wciągnąć się w powolną grę, która była zdecydowanie na rękę przeciwnikom, do tego „odpalił” jeszcze Terry Rozier, trafiając swoje pierwsze pięć rzutów, wchodząc z ławki. Niestety można było odnieść wrażenie że wracają stare demony w postaci braku wsparcia od rezerwowych, dziwnych decyzji arbitrów, nietrafianych łatwych rzutów i śmiejących się tylko pod nosem graczy z Bostonu.

Kres temu postanowił dać Ben Simmons, najpierw blokując rzut Morrisa, dosłownie wbijając piłkę w parkiet,  a następnie w kontrze zbierając swoje pudło i asystując na trójkę do Scotta. Cóż jednak z tego, skoro w kolejnych akcjach Sixers nie byli wstanie nawet zebrać piłki pod własnym koszem, a po przeciwnej stronie parkietu nie trafiali spod obręczy. Ostatecznie pierwsza połowa zakończyła się wynikiem 58:69, i Brett Brown musiał w szatni zdecydowanie wstrząsnąć zespołem, bo dalsza taka gra nie mogła przynieść nic dobrego.

Druga połowa zaczęła się od małego skandalu, z boiska wyleciał Smart za rzucenie się na Joela. Sam Kameruńczyk może dziękować za pozostanie na boisku kolegom, którym udało się powstrzymać centra przed rewanżem. Wyjście z hali zawodnika Bostonu było dla jego drużyny tym boleśniejsze, że jeszcze w pierwszej połowie stracili oni w wyniku kontuzji Arona Baynesa. Od tego momentu gospodarze wreszcie narzucili przeciwnikom swój basket. Zaczął trafiać po pick and roll’ach J.J., Butler wziął się za rozgrywanie, a Embiid nie miał z kim walczyć w pomalowanym. Do remisu ostatecznie na pięć minut przed końcem trzeciej kwarty doprowadził ten ostatni, mając już na swoim koncie 31 punktów. Gości przy życiu do końca kwarty utrzymywał w zasadzie jedynie Irving i przed ostatnimi dwunastoma minutami gry, na tablicy widniał wynik 85:90.

Mogłoby się wydawać, że gospodarze są już na autostradzie do zwycięstwa. „Nic bardziej mylnego” jak to zwykł mawiać twórca pewnego kanału popularnonaukowego na YouTube… Błędy w obronie i Boston prowadził już 90:99, a cały pościg trzeba było zaczynać praktycznie na nowo. Całe szczęście tradycją staje się już, że im mniej czasu do końcowej syreny, tym więcej pokazuje Mr Buckets. Jimmy dwoma trójkami z rzędu doprowadził do remisu po 105, na pięć minut przed końcem spotkania. 240 sekund później było już po 113, i wszystko miało rozstrzygnąć się w ostatniej minucie. Ben Simmons trafia 2+1, a Boston bierze przerwę na żądanie. Po niej fantastycznym blokiem na Irvingu popisuje się Embiid i zbiera piłkę z tablicy, Celci nie mają już fauli, piłkę dostaje Butler, trafia magicznie z półdystansu, a czas w Wells Fargo Center zatrzymuje się na chwile.

Mecz godny zbliżających się rozgrywek posezonowych, Sixers męczyli się, cierpieli i krwawili jak przy wszystkich ostatnich starciach przeciwko drużynie z Bostonu, ale ostatecznie pokazali charakter i pokonali odwiecznych rywali 118:115. Mimo wszystko módlmy się o utrzymanie tego trzeciego miejsca w konferencji, bo Celci są dla nas zabójczy chyba bardziej niż jakakolwiek inna drużyna w lidze… a może od tego meczu to się zmieni?

Zdecydowanie najlepszym zawodnikiem na boisku był Joel – 37pts, 22reb,4as. Nieoceniony w końcówce znowu okazał się Butler – 22pts,4reb,2as, swoje zrobili też Harris – 21pts,8reb,3as i J.J. – 17pts, 3as. Natomiast bardzo wszechstronne spotkanie rozegrał Ben – 13pts, 8reb, 7as, 3stl, 2blk. Martwi jedynie znowu brak wsparcia z ławki, która w sumie zdobyła ledwie 8 oczek. Osobiście dziwi  mnie tutaj tylko niecałe 5 minut gry dla Marjanovica, zważywszy na fakt, że Celci nie posiadali nikogo kto byłby w stanie realnie walczyć z nim przy wysokich piłkach.

14 myśli na temat “Sixers – Celtics 118:115

  • 21 marca 2019 o 01:00
    Permalink

    O matko. Z każdym dajemy radę, tylko wciąż ten Boston… Dobrze, że ich unikniemy w PO. Bo póki co zanosi się na 4:0 w regular season…

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 01:33
    Permalink

    Myślałem, że mecz zaczyna się o 1 i przegapiłem pierwszą kwartę :/. Embiid jest świetnym obrońcom, jednym z najlepszych w lidze, a Irving jest najlepszym dryblerem w lidze więc ich starcia jeden na jednego to uczta dla fana basketu. Kyrie jest bardzo szybki więc ciężko jest ustać przy nim na nogach mimo to Jojo dobrze sobie radzi. Gra na granicy faulu, ale nie ich nie łapie. Moim zdaniem jeśli myśli o dpoy to musi popracować nad podwajaniem. Bazując na tym meczu odpuszczanie Horforda i wychodzenie do podwojenia na półdystans to niestety zawsze będzie łatwa strata punktów. Nie zmienia to faktu, że Embiid jest graczem fundamentalnym i z nim na parkiecie jesteśmy dużo mocniejsi w obronie.

    Odpowiedz
    • 21 marca 2019 o 02:44
      Permalink

      chyba u nich się czas już zmienił, a u nas nie jeszcze :D

      Odpowiedz
      • 21 marca 2019 o 14:34
        Permalink

        Tak, ostatnio gadałem z Wujasem i byłem zdziwiony że już mają zmieniony czas.

        Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 01:42
    Permalink

    Komentarz po starciu Smarta z Embiidem wygrał : Tobaias Harris is the MVP of the night because he stopped Embiid. ps. Technik dla Jojo to jakaś porażka

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 02:43
    Permalink

    WIELKIE ZNACZENIE PSYCHOLOGICZNE MA TO ZWYCIĘSTWO. W końcu przełamanie. Uważam, że gdyby Baynes i Smart grali do końca, to byśmy tego nie wygrali, ale cóż… Dziś trzeba się przede wszystkim cieszyć!
    Jimmy, jesteś wielki!

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 02:46
    Permalink

    Co za mecz, chyba najlepszy w tym sezonie. Butler 15 pkt w czwartej kwarcie. FEARLESS! Piękny blok Jojo w końcówce na Irvingu i dagger Butlera. Cieszy wygrana ale trzeba zwrócić uwagę na to, że gramy tak naprawdę 6-7 zawodnikami a wydaje się, że na ławce potencjału nie brakuje.

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 02:47
    Permalink

    No w końcu z tymi yebanymi koniczynami wygrali. Jimmy może 3 kwarty nie grać a w 4 przejmuje dowodzenie i win. Musi zostać na kilka lat w drużynie!!!

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 02:49
    Permalink

    Ogólnie Boston do 4 kwarty grał swobodnie i na luzie aż mnie to wkurzalo a my trochę bez pomysłu. Na szczęście 4 kwarty mamy ostatnio b.dobre.

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 02:55
    Permalink

    moje myśli:
    -ławka prawie nie grała – 8 pktów tylko
    -wygrana dzięki ogromnej przewadze rzutów wolnych – 39 pktów z FT
    -mało ruchu bez piłki – tylko JJ, a poza nim, to większość to indywidualne akcje

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 04:30
    Permalink

    Chyba najlepszy mecz w sezonie, a na pewno najlepsza druga połowa.
    Patrząc na terminarz zaczynam wierzyć, że stać nas na powtórkę z poprzedniego roku i 16 zwycięstw z rzędu na koniec sezonu (jest 6, zostało 10 spotkań).

    Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 09:25
    Permalink

    Jimmy odpalił. Teraz, pokazuje swoja prawdziwa wartość, czy ktoś jeszcze wątpi w Mr. Buckets i skąpi na niego kasy??

    Odpowiedz
    • 21 marca 2019 o 13:14
      Permalink

      Ja myślę, że gdyby Butler zażądał od Browna czy Branda pocałowania w d…, by w ten sposób przekonali go do zostania w zespole, to powinni to zrobić jak najprędzej. Koleś ma nerwy ze stali i przede wszystkim jest strasznie trudny do rozszyfrowania w końcówkach dla rywali, bo może rzucić z każdej pozycji lub podać. Taka dzisiejsza wersja Granta Hilla, który zawsze był niesamowicie wszechstronny.

      Odpowiedz
  • 21 marca 2019 o 09:59
    Permalink

    Świetny mecz. Czuć było już Play Offs. To się lubi oglądać!!!

    Odpowiedz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *