Po rezygnacji z czwartego roku studiów na uniwersytecie w Auburn, Charles Barkley został wybrany w drafcie 1984 roku przez Philadelphię 76ers z numerem pierwszym. Od razu zaczął się wyróżniać swoim ciętym językiem, arogancją i wygadaniem. Jak magnes przyciągał dziennikarzy, którzy „polowali” na jego kolejną dowcipną, czasem obraźliwą wypowiedź. Niestety Barkley często przesadzał, czym nie zyskał sobie sympatii niektórych graczy w lidze. Jednak nie to się liczyło, bo na boisku dawał z siebie wszystko.
Był bardzo skoczny, potrafił zdobywać punkty, ale też świetnie zbierał. Popisywał się rzutami, które potrafił wykonywać z każdego miejsca na boisku. Przez pierwszych dziewięć lat kariery jego skuteczność nie spadła nigdy poniżej 50%. W sezonie 1986/87 został najniższym liderem zbiórek w historii NBA.
W drużynie z Philadelphii początkowo był jednak drugoplanową postacią. Zmieniło się to po odejściu Juliusa Ervinga i Mosesa Malone’a. „Sir Charles” został liderem drużyny, jednak wciąż był daleko od mistrzostwa. Dzięki niemu Sixers nie spadli na dno, ale nie mieli też większych szans w play-offs. Podczas występu w barwach Sixers w Meczu Gwiazd w 1991 roku Barkley pokazał na co stać. Rzucił 17 punktów, ale co ciekawsze zebrał aż 22 piłki, co było wyrównaniem rekordu należącego do Wilta Chamberlaina z 1967 roku. Barkley zdobył nagrodę MVP za ten występ, Wschód wygrał 116-114. Jednak już w 1992 roku został oddany do Phoenix Suns. Do księgi rekordów Sixers wpisał się będąc czwarty w całkowitej liczbie punktów (14 184), trzeci w średniej punktowej (23.3 ppg) i w liczbie zbiórek (7 079), ósmy w liczbie asyst (2 276) i drugi w skuteczności (57%). Przez siedem kolejnych lat przewodził Sixers w skuteczności i zbiórkach, a przez sześć kolejnych lat w punktach.
W Suns w sezonie 1992/93 przewodził NBA w punktach, zbiórkach i asystach. Zdobył wtedy nagrodę MVP sezonu zasadniczego i doprowadził Suns do finału NBA, w którym jednak zespół z Phoenix przegrał 2-4 z Chicago Bulls. W tym samym roku został wybrany do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na olimpiadę w Barcelonie. Razem z legendarnym „Dream Teamem”, w skład którego wchodzili tacy gracze jak Michael Jordan, Larry Bird czy Magic Johnson, zdobył złoty medal. Drużyna USA wygrywała każdy mecz z przeciwnikami minimalnie 30 punktami! Był to najlepszy sezon w karierze Barkley’a. W kolejnych latach Suns popadli w plagę kontuzji i nie zdołali już powtórzyć swojego sukcesu.
Barkley nie zastanawiał się długo i przeszedł do Houston Rockets. Tam razem z Hakeemem Olajuwonem i Clydem Drexlerem miał w końcu zdobyć upragnione trofeum. Szanse były duże, gdyż „Rakiety” wywalczyli już tytuł rok i dwa lata wcześniej. Jednak wraz z Barkley’em z Phoenix przyszły kontuzje i w sezonie 1996/97 zawodnik ten zagrał w tylko w 53 meczach, a rok później w 68. Przez cały ten czas krążyły pogłoski o zakończeniu kariery przez koszykarza, lecz ten nie chciał o tym słyszeć.
Charles Barkley zakończył ostatecznie karierę w sezonie 1999/2000 w mieście, w którym ja zaczął, czyli Philadelphii. 8 grudnia podczas meczu Rockets – Sixers, próbując zablokować rzut Tyrone’a Hilla, upadł na parkiet i nabawił się kontuzji, która nie pozwoliłaby mu już na zagranie w całym sezonie, który miał być jego ostatnim. W związku z tym postanowił zakończyć karierę od razu. Zaraz potem został komentatorem sportowym, czym zajmuje się do dzisiaj, popisując się równie ciętym językiem i poczuciem humoru, co na parkietach.
W 2000 roku jego koszulka z numerem 34 została zastrzeżona przez władze Philadelphii 76ers. Niestety nie zmienia to faktu, że pozostał jednym z największych zawodników w historii NBA, którym nigdy nie udało się zdobyć pierścienia.
OSIĄGNIĘCIA I REKORDY
MVP (1993)
MVP Meczu Gwiazd (1991)
Występ w Meczu Gwiazd (11 razy)
Pierwsza Piątka Debiutantów 1984
Pierwsza Piątka NBA (1988, 1989, 1990, 1991, 1993)
Druga Piątka NBA (1986, 1987, 1992, 1994, 1995)
Trzecia Piątka NBA (1996)
Dwa występy na olimpiadach (Barcelona 1992, Atlanta 1996)
Na liście 50 Najlepszych Koszykarzy NBA (1996)
Członek Galerii Sławy NBA
Najniższy gracz przewodzący NBA w zbiórkach w historii: 1987 – 14.6 rpg
Czwarty gracz w historii z 20 000 punktów, 10 000 zbiórek i 4 000 asyst
DODATKOWE INFORMACJE
Pełne statystyki Basketball-Reference.com
Z archiwum Sixers.pl