Julius Erving

Oglądałem w telewizji mecze koszykówki i wymyślałem fantastyczne ruchy, a potem szedłem na boisko próbować – mówił Julius Erving o swoich zapierających dech w piersiach zagraniach.

Legendarny „Dr J” podczas swojej kariery zrewolucjonizował NBA, przyciągał wielotysięczną publiczność, zachwycał wspaniałymi ewolucjami w powietrzu i niemożliwymi wsadami, które to wcześniej nikomu się nie śniły, a później były kopiowane przez największe gwiazdy ligi. Był dominującym graczem swojej ery i cieszył się wielkim respektem. Każdy kibic koszykówki zna jego firmowe zagrania, w programach poświęconych NBA do dzisiaj są pokazywane takie akcje, jak bieg wzdłuż linii bocznej i oddanie rzutu z dwutaktu z „przejściem” piłki za tablicą (słynny „Baseline Move”), albo jego charakterystyczny „windmill dunk”. Był niezwykle skoczny, szybki i miał dużą fantazję. Większość czasu na boiskach spędzał „latając” nad obręczą. Każdego wieczoru wymyślał coś innego. Kariera Ervinga nie opierała się na liczbach, tylko na niepowtarzalnym stylu i ekspresyjnych zagraniach. Kiedy Julius biegł z piłką, nikt tak naprawdę nie wiedział, co z nią zrobi.

Julius Erving

Zacznijmy jednak od początku. Erving urodził się w Nowym Jorku 22 lutego 1950 roku. Po ukończeniu uczelni w 1971 roku zaczął występować w przeżywającej kryzys lidze ABA, do której został wybrany w drafcie 1972 roku z numerem 12. Już w pierwszym roku gry zdobywał średnio 27.3 ppg, za co otrzymał nagrodę dla Najlepszego Debiutanta. Przez pięć pierwszych lat kariery grał w dwóch zespołach: Virginia Squires (1971-73) i New York Nets (1973-76). Robił tam wszystko, by pozyskać sympatię fanów, ale też wygrywać mecze. Zdobywał średnio 28.7 ppg, 12.1 rpg i 4.8 apg. Udało mu się otrzymać trzy nagrody MVP i to w trzech kolejnych sezonach, co ważniejsze, dwukrotnie doprowadził klub z Nowego Jorku do mistrzostwa. Również trzy razy zostawał Królem Strzelców, cztery razy był nominowany do pierwszej piątki ABA. Wydawało się, że „Dr J.” swoją przyszłość zwiąże właśnie z ABA, jednak liga ta rozwiązała się po sezonie 1975-76 i Erving przeszedł do popularniejszej NBA.

Podczas 11 lat gry w nowym zespole, Philadelphii 76ers, Erving zmienił profesjonalną koszykówkę w popisy nad obręczą. Uwielbiali go za to kibice, trenerzy i działacze NBA. Do tego stopnia zdominował ligę, że zaczęto nawet zachęcać innych zawodników do naśladowania nowej gwiazdy. Nie dziwi więc fakt, że aż 11 razy wystąpił w Meczach Gwiazd (w swoim pierwszym w 1977 roku zdobył 30 punktów i nagrodę MVP). W roku 1980 został wybrany do Drużyny Gwiazd Wszechczasów z okazji 35-cio lecia NBA. Nie były to jednak tylko i wyłącznie sukcesy indywidualne. Julius zdołał doprowadzić Sixers cztery razy do Finałów NBA, wymarzone trofeum zdobył w 1983 roku. Cztery lata później zakończył swoją błyskotliwą karierę, mając koncie łącznie w ABA i NBA 30 026 punktów.

Zmienił na zawsze NBA, dzięki niemu koszykówka stała się bardziej żywiołowa, efektowna, przyciągała coraz większe rzesze fanów. Utorował drogę takim gwiazdom, jak Lenny Wilkens czy Michael Jordan. W 1993 roku nagrodzono jego karierę wybraniem do Galerii Sław NBA.

W koszykówce Julius był tak naprawdę pierwszym, który stanął na czele całej ligi, stał się rzecznikiem NBA. On rozumiał, jaka ważna jest jego rola i przyjął na siebie odpowiedzialność, aby reprezentować ligę. Julius był pierwszym sportowcem jakiego pamiętam, który zjednoczył jakiś rodzaj sportu i był znany pod tylko jednym imieniem – Doktor – Billy Cunningham.

Byłem tam starając się zdobyć mistrzostwo, kiedy moja szczęka po prostu opadła na dół. Właśnie to zrobił. Pomyślałem, co my teraz powinniśmy zrobić? Czy powinniśmy wznowić grę czy może poprosić go, by to powtórzył – Magic Johnson po słynnym zagraniu Ervinga za tablicą („The Baseline Move”).

 

OSIĄGNIĘCIA I REKORDY

Mistrzostwo NBA (1983)
Mistrzostwo ABA (1975, 1976)
Najlepszy Debiutant roku ABA (1971)
MVP (ABA: 1974, 1975, 1976 NBA: 1981)
MVP Meczu Gwiazd NBA (1977, 1983)
MVP Finałów (ABA: 1975, 1976)
J. Walter Kennedy Citizenship Award 1983
Występ w Meczu Gwiazd (11 razy w NBA, 5 razy w ABA)
Wybrany w 1993 roku do Galerii Sław NBA
Jeden z 50 Najlepszych Zawodników w Historii
Pierwsza Piątka NBA (1978, 1980, 1981, 1982, 1983)
Druga Piątka NBA (1977, 1984)
Pierwsza Piątka ABA (1973, 1974, 1975, 1976)
Druga Piątka ABA (1972)
Król Strzelców ABA (3 razy)
Najlepszy blokujący w historii Sixers: 1293 bloków

 

DODATKOWE INFORMACJE

Pełne statystyki Basketball-Reference.com
Z archiwum Sixers.pl