Dolph Schayes jest dzisiaj określany mianem jednego z najbardziej wytrwałych zawodników NBA. Razem z innym centrem, George’m Mikanem z Minneapolis Lakers, był jedną z pierwszych wielkich gwiazd tej ligi. Jego kariera zaczęła się w inauguracyjnym sezonie NBA i trwała do czasu, kiedy koszykówka stała się wielkim widowiskiem. W swoim debiutanckim sezonie zdobywał średnio 12.4 ppg, wygrywając nagrodę Debiutanta Roku. Stosował rzut oburęczny z miejsca jeszcze długo przed rozpowszechnieniem rzutu z wyskoku. Jak na wczesne lata NBA, był on niezwykle atletycznie zbudowany i jego gra była bardzo równa.
Dolph występował przez 14 sezonów w Syracuse Nationals (później Philadelphia 76ers), natomiast karierę zakończył grając jeden rok w San Francisco Warriors. Był wtedy zawodnikiem, który rozegrał rekordowe 996 gier, w tym 706 z rzędu w latach 1952-61, co było na tamte czasy niesłychane. Jego najmocniejszymi stronami był mistrzowsko wyćwiczony rzut pozycyjny z dystansu oraz umiejętne wejścia pod kosz. Bardzo dobrze zbierał, przez 11 sezonów miał dwucyfrowe średnie zbiórek, w sezonie 1950-51 przewodził nawet lidze ze średnią 16.4 rpg. Był także niezwykle skuteczny w rzutach wolnych. Jego gorszą stroną była natomiast skuteczność z gry (tylko 38%). W tym czasie doprowadził Nationals trzykrotnie do finału, w latach 1950, 1954 i 1955. Tytuł udało mu się zdobyć za ostatnim podejściem.
Karierę zakończył w 1964 roku z imponującym dorobkiem 19 249 punktów i 11 256 zbiórek (co daje średnie odpowiednio 18.2 i 10.6). Sześciokrotnie był wybierany do Pierwszej Piątki NBA, 12 razy występował w Meczach Gwiazd. W 1973 roku znalazł się w Galerii Sław NBA, a w 1996 roku został wybrany do grona 50 Najlepszych Koszykarzy Wszechczasów.
Po zakończeniu kariery koszykarskiej nie chciał zrezygnować ze sportu i w latach 1970-72 był trenerem zespołu Buffalo Braves. Miał już wtedy spore doświadczenie w tej pracy, bo przez kilka lat w Philadelphii był grającym trenerem, w 1966 roku dostał nawet nagrodę Trenera Roku. W jego ślady poszedł syn, Danny, który w 1981 roku dostał się do NBA wybrany przez Utah Jazz, jednak nigdy nie dorównał ojcu.
Schayes zmarł w 2015 roku na raka. Miał 87 lat.
Pomógł NBA rozwijać się od najwcześniejszych dni, został jedną z pierwszych gwiazd ligi, słynął z pasji, współzawodnictwa i szukania doskonałości, która z czasem zdefiniowała naszą ligę – oświadczył na wieść o jego śmierci komisarz NBA, Adam Silver.
OSIĄGNIĘCIA I REKORDY
Mistrzostwo NBA 1955
Najlepszy Debiutant NBA 1949
Najlepszy Trener NBA 1966
Występ w Meczu Gwiazd (12 razy)
Wybrany w 1973 roku do Galerii Sław NBA
Członek Najlepszej Drużyny NBA na 25 lecie ligi (1970)
Jeden z 50 Najlepszych Zawodników w Historii (1996)
Pierwsza Piątka NBA (1952, 1953, 1954, 1955, 1957, 1958)
Jeden sezon przewodził NBA w zbiórkach
Jedenasty na liście punktów z rzutów wolnych w historii – 6979
DODATKOWE INFORMACJE
Pełne statystyki Basketball-Reference.com
Z archiwum Sixers.pl